Nieuw Zeeland

Noordereiland

31 januari begon de 'vakantie in de vakantie' zoals we dat zelf noemen, 6 weken Nieuw-Zeeland! We reizen met 5 meiden (Rachelle, Kris, Lisa, Marloes en ik) eerst  2,5 week door het Noordereiland in ons prachtige campertje Wally.
Dat die naam hem perfect past daar kwamen we snel achter, hij heeft ons namelijk de nodige wallies bezorgd...!
Dit kon de pret echter niet drukken want we hebben de mooiste dingen gezien waarvan ik niet eens wist dat ze bestonden!
Verder waren het 2,5 weken waarin we elke dag minstens 1x de vraag kregen of we echt alle 5 in die camper pastte?, we wakker werden op de mooiste plekken in de natuur, het naastgelegen meer of zee diende als de douche en een camping met toilet aanvoelde als een heus 5 sterren resort! (Al bestond deze soms alleen uit een gat in de grond en vlogen de vliegen je om de oren, verdere details zal ik jullie besparen)

We begonnen onze tocht in Auckland waarna we eerst een stuk verder naar het Noorden reden. Hier zette we voor het eerst onze rooftoptent op (een tent die vastzit op het dak van de camper) wat naarmate de dagen vorderde steeds wat soepeler ging. We kwamen er achter dat het met 5 meiden in de tent wel heel krapjes werd, dus werd er elke nacht voor één van ons een heerlijk bedje in de auto klaargemaakt.
 
De volgende dag zijn we via de Mermaid Pools doorgereden naar Kaitaia. Om bij de Mermaid Pools te komen moesten we een heus parcour afleggen berg op en berg af, helemaal compleet met touwen waar je je aan omhoog trekt; liepen we dan op onze slippertjes! De pools waren het wel helemaal waard. Het waren rotsen langs de kust waarin gaten zaten die zo diep waren dat je er niet in kon staan (kwamen we achter nadat Rachelle besloot even pootje te baden, wat dus niet helemaal ging zoals gepland) en het water zo helder als glas.

De dag erna reden we via Puketi Forrest (een bos met enorme Kauri bomen) door naar the Bay of Islands. Hier besloten Kris, Rachelle en ik een kayak te huren om de 144 islands te gaan bezoeken. Dit aantal werd echter teruggebracht naar 1 aangezien er een behoorlijk windje stond. Na een tijdje werd mijn positie toch wel een beetje ongemakkelijk en besloot ik te gaan verzitten wat resulteerde in dat ik het eiland ook van onder water kon aanschouwen. Gelukkig maakte ik niet de enige blunder, Rachelle besloot namelijk al het moois eens te gaan fotograferen waarna Kris de macht over de peddel verloor en zij samen schipbreuk leden op de met schelpen beklede rotsen... Na weer veilig en enigszins verkleumd aan wal te zijn gekomen besloten we nog een lekkere koude douche te nemen onder de stranddouche aangezien je maar nooit weet wanneer je weer de kans krijgt!

De dag erna stond sandboarden op het programma, dit kon helaas niet doorgaan in verband met de regen dus reden we maar door naar Auckland weer terug naar de garage omdat de auto wat mankementen vertoonde. Nadat de auto weer gefixt was reden we naar Cathedral Cove, een mooi wit strand achter een groot gat in de rotsen waar we dankzij het zonnetje nog een heerlijke duik konden nemen. Toen we vervolgens op zoek gingen naar een camping bleek dit toch wat lastiger dan gedacht! Vanwege een feestdag hadden de Nieuw-Zeelanders een lang weekend waarin bijna iedereen gaat kamperen en dus zaten alle campings vol. Nadat iedereen wel een beetje misselijk was van het heen en weer rijden over de kronkelweggetjes besloten maar een huis met een grote voortuin op te zoeken en te vragen of we daar mochten staan, wie niet waagt wie niet wint. Toch een beetje twijfelend belde we aan bij het eerste huis met deze naar ons idee wel aparte vraag, maar de vrouw die open deed antwoorde zonder twijfel: ja natuurlijk, geen probleem! En zo hebben we die nacht dus in iemands voortuin gekampeerd...

Na deze aparte nacht reden we naar Hot Water Beach. Hier maakten we voor het eerst de warmwaterbronnen mee die in NZ te vinden zijn, als je op dit strand een kuil graaft maak je namelijk je eigen warme badje! Het water was op sommige plekken zelfs zo heet dat je er niet eens in kon staan!
Misschien nog wel bijzonderder waren de glowwormcaves waar we daarna heengingen. Hier hebben we, gewapend met bouwvakkershelm en hoofdlamp, een grot bezocht per bootje en eenmaal binnen konden we onze ogen niet geloven! Overal om je heen zag je de kleine lichtpuntjes veroorzaakt door de glowworms waardoor het net leek alsof je onder een hemel zat met oneindig veel sterren. En aangezien iedereen stil was hoorde je daarbij niets anders dan af en toe het gedrup van water.

De volgende dag vertrokken we naar Rotorua welke de passende bijnaam Rotten-rua draagt, bij binnenkomst ontkom je namelijk niet aan de geur van rotte eieren! Dit wordt veroorzaakt door de vulkanische activiteit, op de meest gekke plekken komt er stoom uit de grond en zie je borrelende water- en modderpoelen. Ik denk dat dit ook de reden is dat je in deze stad veel terugziet van de Maori-cultuur, de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland. We bezochten een oorspronkelijk Maori dorpje welke de naam 'Tewhakarewarewatangaoteopetauaawahiao' draagt. Ondanks een paar keer oefenen met de gids wiens voorouders in dit dorp hebben gewoond, weet ik nog steeds niet hoe je dit uitspreekt... In dit dorpje zagen we hoe de Maori het hete water gebruikte om in te baden en voor zijn geneeskrachtige werking, en het stoom om hun maaltijden mee te maken. Dit laatste doen ze door hun voedsel in een mand onder de grond te leggen waardoor dit gaar gestoomd wordt. Tijdrovend, maar het schijnt toch lekker te smaken! We hebben ook gezien hoe de Maori al dansend de kwade geesten verjagen met hun getatoeëerde gezichten, terwijl ze hun ogen groot maken en hun tong uitsteken. Die avond aten we op een avondmarkt met allemaal eetkraampjes, en dit was denk ik de enige plek in heel Rotorua waar het wél lekker rook!

De dagen erna zijn we via Wai-O-Tapu naar Taupo gereden. Hier hebben we gezien hoe een grote geiseruitbarsting van +/- 21 meter eruit ziet, al telde dit niet helemaal voor het eggie aangezien dit elke dag exact om 10:15 plaats vind nadat er poeder in de geiser is gegooit... Resultaat was wel dat het daarna lekker rook aangezien dit poeder een natuurlijk waspoeder is. Hierna maakte we een wandeling door het park, wat ook wel Wai-O-Tapu Thermal Wonderland wordt genoemd. Een naam die zeker past omdat je hier kraters, geisers en meren in de meest bizare kleuren tegenkomt! Tijdens het laatste deel van het park begonnen mijn zenuwen echter wel een beetje toe te slaan, want vandaag is namelijk ook de dag van mijn skydive in Taupo! Iets wat ik al heel lang super graag wil doen en toen was het ineens zover! Met mijn ervaren buddy Joel, welke in zijn leven al meer dan 10.000 keer uit een vliegtuig is gesprongen, stapte ik in. Op het moment dat alles beneden er aardig klein uit begon te zien wist hij mij te vertellen dat we pas net op de helft waren, die 15.000 meter is wel echt heel hoog! Toen ik eenmaal met mijn benen buiten het vliegtuig bungelde zag ik helemaal goed hoe hoog het was maar als je buddy springt ga je automatisch mee, dus ineens vlieg je door de lucht! Het was super gaaf om zo enorm hard naar beneden te gaan en vervolgens met je parachuutje weer veilig op de grond te landen. Met mijn wangen nog ongeveer achter mijn oren liep ik weer naar de meiden die daar als persoonlijk ontvangstcomité klaar stonden. Nog een beetje onwerkelijk dat ik net uit een vliegtuig ben gesprongen hebben we die middag nog lekker aan lake Taupo in het zonnetje gezeten.

In een van de volgende dagen staat de Tongariro Crossing op het programma. Deze 19,4 km lange wandeling staat bekend als de mooiste wandeling van het Noordereiland. We hebben hem een dag uit moeten stellen vanwege het weer, maar dat was het zeker waard! Met dikke truien (welke de hele tijd aan en uit gingen omdat de temperatuur overal anders was) en iets om op de top mee te proosten begonnen we om half 8 in de ochtend aan de tocht.

We lopen over verharde lavastromen, langs diepe kraters, hoge bergen en azuurblauwe meren, je krijgt bijna het idee dat je niet op aarde loopt. Perfecte manier om de verjaardag van je zus aan de andere kant van de wereld te vieren! Onderweg lopen we nog een stukje op met Linda en haar vader, welke we nu toevallig al voor de 4e keer tegenkomen in Nieuw-Zeeland.

Voor die avond hebben we maar even een camping met douche opgezocht, en 's avonds lekker bij een zelf bij elkaar gesprokkeld  vuurtje gezeten.

De volgende dag reizen we naar Wellington vanwaar de ferry naar het zuidereiland gaat. We rijden via Foxton waar we ons weer even terug in Nederland wanen. Hier staat namelijk een heuze molen waar Petronella, een Nederlandse Nieuw-Zeelandse, gekleed in zelfgemaakte klededracht Nederlandse etenswaren verkoopt. Hier oma's oude vertrouwde varkenskoppies ingeslagen en nog even een bezoekje gebracht aan de Nederlandse bakkerij die ernaast zat. Toen we zagen dat er bitterballen, frikandellen, appeltaart en gevuld speculaas op het menu stond bleef dit natuurlijk niet alleen bij een snel bezoekje! Die avond is de laatste avond met zijn 5'en omdat Lisa en Marloes in Wellington blijven en Kris, Rachelle en ik de ferry pakken naar het Zuidereiland. We proosten op de mooie afgelopen 2,5 week en brengen de volgende dag nog een snel bezoekje aan het gigantische Te Papa museum waar je wel een week voor kunt uittrekken. Dan is het tijd om afscheid te nemen en na een dikke knuffel rijden we de ferry op. Op naar het zuidereiland!

Zuidereiland
We hoorden dat de ferryoversteek op zich al een super mooie toch zou zijn, maar helaas hadden we regen waardoor we niet zo heel veel zagen. Bij aankomst was het al tijd om een camping op te zoeken. In de auto maar gewacht op een droger moment en snel de tent opgezet. Wat hadden we die avond ineens een ruimte in die tent met zijn tweeën! Er sliep namelijk nog steeds elke nacht iemand van ons in de auto aangezien het kan gebeuren dat de ladder onder de uitgeklapte tent vandaan waait en dan is het vrij lastig naar beneden komen...
De dag daarna gebruikten we om de rest van de trip te plannen en vielen we met onze neus in de boter, de dag daarna vond er een food&wine festival plaats in Nelson! Aangezien we middenin de wijnregio zaten moesten we dit natuurlijk wel een bezoekje brengen! We hadden prachtig weer, en hebben een echt Nieuw-Zeelands festival meegemaakt compleet met countrymuziek.
Die nacht voor het festival sliepen we op een parkeerplaats midden in het stadje waar we gratis mochten slapen. Nouja, slapen, dat is er die nacht niet helemaal van gekomen aangezien een aantal (nogal dronken) medekampeerders onze tent wel heel bijzonder vonden en graag even uittesten hoe stevig zo'n ding nou is en ook wel heel benieuwd waren hoe zoiets er nou van binnen uitziet...

We zijn via Kaiteriteri naar het Abel Tasman park gereden. In Kaiteriteri liepen we over een goudgeel strand met mooi blauw water langs de split apple rock. Dit is een enorme, ronde steen die, naar men denkt, door de bliksem in tweeën is gespleten.

In het Abel Tasman hebben we een kayak gehuurd, en we bedachten ons hoeveel mazzel we eigenlijk hadden met het weer! Precies op de dagen dat we het zonnetje goed kunnen gebruiken zoals vandaag, schijnt die ook volop! We kayakten een super mooi stuk langs allemaal strandjes (zonder om te slaan of tegen rotsen aan te varen, jaja) en op een gegeven moment zwom er op minder dan een meter opeens een zeehond voorbij! Een stukje peddelen verder lag een hele zeehondenkolonie op de rotsen te genieten van het zonnetje.

Die avond hebben we voor het eerst de beruchte sandflies meegemaakt. Door de enorme hoeveelheid kleine steekvliegjes was normaal buiten staan niet eens mogenlijk en de volgende ochtend moesten we ook eerst op vliegenjacht in de auto voordat we weg konden rijden. Helaas was er geen ontkomen aan dat mijn benen in een paar minuten waren omgetoverd tot een paddestoel...

We reden naar de pancakerocks welke deze naam niet voor niets dragen. In deze stenen zijn door de er tegenaan spattende zee allemaal laagjes gevormd waardoor het net een gigantische stapel pannenkoeken lijkt.

De dag erna reden we naar de Frans Jozef- en Fox Gletsjer gereden waar we met de helicopter de berg op zijn gegaan! Onwijs gaaf om zo dicht boven de bergen te vliegen. Eerst vlogen we over allen maar groen en voor we het wisten stonden we met onze voeten in de sneeuw! Dat is ook meteen wat deze gletsjers zo bijzonder maakt, het zijn de enige op de wereld die omgeven zijn door regenwoud. Even later stonden we weer op de grond en was het, staand op slippertjes en in korte broek, moeilijk te bevatten dat je een kwartier geleden nog in de sneeuw stond. Maar mijn nog natte kont van het zitten in de sneeuw herinnerde mij eraan! Die avond mochten we kamperen bij de helicopterstandplaats en sliepen we langs de turquoise rivier van gletsjerwater.
In de volgende dagen reden we via lake Wanaka naar Queenstown, een van de weinige stadjes waar je zo veel gezellige terrasjes hebt! Ook zijn er veel leuke kleine winkeltjes dus we hebben ons hier goed vermaakt! Ook hebben we bij de Ferburger een broodje hamburger gegeten, iets wat je naar horen zeggen gedaan moét hebben als je in Queenstown bent. Het restaurant is niet moeilijk te vinden aangezien er een rij van zo'n 15 meter voor de winkel staat. De dag erna hebben we de Tikitrack gelopen, een wandeling naar boven op de berg vanwaar je een uitzicht hebt over het Queenstown.

De volgende stop was Milford Sound waar we een boottrip hebben gepland. De weg ernaartoe wordt de mooiste bergweg van Nieuw Zeeland genoemd en daar iets niets van gelogen! De Milford Sound is de natste plek van Nieuw Zeeland, het regent er bijna 200 dagen per jaar. Ondanks dat wij het geluk hadden dat het niet regende hebben we toch niet droog de wal gehaald aangezien er zulke hoge golven waren dat ze over de boot heensloegen! We voeren langs de fjord van 16 km lang en tussen die enorm hoge bergwanden met meerdere watervallen voel je je ineens heel klein!

Eenmaal terug bij de auto was er een Duits stel die de lampen aan hadden laten staan waardoor de accu leeg was (herkenbare situatie, niet Suus?) aan wie we onze startkabels hebben uitgeleend. Met zijn allen geen idee hoe dat moest natuurlijk, maar gelukkig hadden ze daar ook snel iemand voor gevonden.

De volgende dag kwamen we opweg naar de zuidkust de Clifden Caves tegen, dit is een ondergronds grottenstelsel waar je zonder gids naar binnen mag om door de grot te lopen. Wel werd er gewaarschuwd dat je vlak na of tijdens een regenbui daar absoluut niet naar binnen moet gaat omdat dan de gangen vollopen, maar gelukkig vertrok vlak na ons een groepje met een gids de grot wat ons genoeg gerust stelde. Met 3 zaklampen op zak liepen we naar binnen waar we eerst geen hand voor ogen zagen. Toen onze ogen gewend waren volgde we de route mbv de op de muur bevestigde reflectors. Dit was ook het enige aan de grot wat door mensen veranderd was, en onze kleren bleven niet schoon aangezien je regelmatig moest kruipen of klimmen. Op een gegeven moment was er een diepe, ijskoude poel midden op het pad waar we liever niet in wilde vallen, maar het paadje eromheen was zo smal en glad dat dat nog wel een uitdaging was! Gelukkig was daar een Franse jongen met een wat betere lamp die ons er helemaal doorheen geloodst heeft.

De volgende dagen reden we langs de zuidkust waar we mooie watervallen, stranden en bossen zien, en hebben we ook de zeeleeuw, zeehond, geelogige- en blauwe pinguin gespot!
Eenmaal in Dunedin, men zegt het mooiste stadje van NZ, waren we echt wel weer toe aan een douche na deze 5 dagen niet gehad te hebben (afgezien van een snelle duik in net iets te koud water). We besloten de avond door te brengen in het zwembad, maar bij aankomst... dicht! Op naar dag 6 dan maar...

De volgende ochtend was het gelukkig wel open en weer helemaal fris en fruitig vervolgde we onze tocht richting mount Cook. Na 2 dagen regen kwam het zonnetje weer heerlijk door en zo reden we ineens langs het super blauwe meer Pukaki met in de verte de imposante, met sneeuw bedekte bergtoppen. Als je foto's terug kijkt lijken ze wel bewerkt maar het was echt zo blauw! We hebben een wandeling gedaan tussen de bergen en kwamen uit bij een bergmeer welke zo koud was de de ijsblokken er nog in ronddreven. Dat het overal rond mount Cook net iets kouder is dan in de rest van NZ merkten we in de twee dagen dat we er sliepen, na de tweede nacht was ons tentzeil namelijk bevroren. Mijn slaapzakje bleek hier toch niet helemaal tegen bestand...!

Na mount Cook reden we naar lake Tekapo, opnieuw een super blauw meer! Langs dit lake ligt mount John welke we in 3 uur tot de top gelopen hebben. Het was bovenop aardig koud, maar eenmaal weer beneden bleek het zonnetje toch wel aardig warm en besloten we het erop te wagen, een duik in het gletsjermeer! Su-per koud maar zo gaaf om midden in dat hele heldere water te zwemmen.

Die nacht sliepen we in Hilton, maar daarmee bedoel ik helaas niet het hotel. We stonden bovenop een heuvel waarop we een bijna 360° uitzicht hadden op het met schapen gevulde groene landschap om ons heen. De volgende dag reden we naar Christchurch waar en alweer bijna ons campertje moeten inleveren. Zelfs nu nog zie je veel terug van de aardbeving van 2011 in de vorm van ingestorte gebouwen. We zijn onder andere  langs een herdenkingspunt gelopen waar 185 verschillende witte stoelen staat ter nagedachtenis.
De dag erna zijn Rachelle en ik naar een wildlife park gegaan omdat we nieuw-zeeland niet wilden verlaten zonder het landsymbool de kiwi vogel te hebben gezien! Die avond hebben we onze reis afgesloten door lekker uit eten te gaan. De volgende dag is het dan echt tijd om Wally in te leveren en gaat Kris haar vlucht naar Australië om in Adelaide te gaan werken. Rachelle en ik hebben heerlijk luxe nog een airbnb geboekt, waarna Rachelle 's morgens 23 uur terug in de tijd gaat op weg naar de Cookeilanden en vertrek ik morgen naar Brisbane voor de oostkust na een nachtje op het vliegveld te hebben doorgebracht. Vanaf daar begint mijn tocht langs de oostkust!

Dikke kus, Jet